Bron: Metro
Tekst: Erik Jonk
Foto: Leo van Velzen
• Titel: Snorro. • Genre: familiemusical. • Van: RO Theater. • Gezien: zaterdag, Schouwburg Rotterdam. • Beoordeling: 4 uit 5.
Woef Side Story, Lang en Gelukkig en De Zere Neus van Bergerac waren de afgelopen drie jaar goed voor negentien nominaties voor de Musical Awards. Negen werden er verzilverd. Donderdag, als de awards weer worden uitgereikt, heeft De Gelaarsde Poes tien nominaties meer dan welke voorstelling (The Lion King, Ciske de Rat, Chez Brood) ook. Ondertussen is het Rotterdamse Ro Theater alweer met een nieuw familiespektakel bezig. Snorro is, na een periode in de thuisstad, vanaf deze week in het hele land te zien.
OMGEBOUWDE ZORRO
De theaterzalen puilen, zo laten voorverkoopcijfers zien, weer uit voor de productie. En terecht. Deze keer is het verhaal van Zorro omgebouwd tot het ook in 2009 gespeelde Snorro (Dick van den Toorn, al jaren de Wellespiet uit het Sinterklaasjournaal). Voor 99 procent omgebouwd dan: wat overeind blijft is die onbekende held die af en toe met masker opduikt om schurkenstreken tegen te gaan.
Het Ro Theater borduurt voort op beproefde succes-volle concepten, en waarom niet? De decors van de jaarlijkse familieshows zijn geweldig en inventief. Kinderen, bij voorkeur niet de allergrootste talentjes van ons land, spelen kleine leuke rollen als hupsende cactussen. Een laken met een tekst verschijnt om mee te zingen.
Creatief omgaan met minder budget dan de grote theaterproducenten: dat is de grootste kracht van het Ro Theater. En daarnaast mooie acteursnamen strikken – zoals nu Tibor Lukács, Han Oldigs, Sylvia Poorta en Meral Polat – en de altijd grappige teksten van Alex Klaasen.
Hoewel een paar procenten minder grappig dan de vorige voorstellingen, is het toch met grote regelmaat weer hilarisch, deze Snorro. Hoe een paard wordt gespeeld bijvoorbeeld, of hoe Dick van den Toorn vertelt ‘dat in theater alles duidelijk moet worden uitgelegd’ (en dat dus uitgebreid doet).
SPRANKELENDE BARMEID
Complimenten zijn hier wel op z’n plaats. Voor de prachtig vormgegeven scene met rijdende trein bijvoorbeeld (inclusief gevechten op het dak uiteraard). Voor Meral Polat, die sprankelt als de mooie barmeid Conchita die als een blok voor Zorro valt. Voor de Mexicaanse straatband Mariachi Tierra Caliente, die de hele tournee meegaat. En voor de hele cast waar het om dubbelrollen gaat: het is voor het publiek al een leuke sport om te raden ‘wie wie allemaal zijn’.
Wie zoveel vernuft en gekkigheid in tweeënhalf uur musical weet te stoppen, mag nog jaren doorgaan. En donderdagavond een paar Musical Awards extra ophalen.